Geleneksel hayvancılık yöntemleriyle yetişen hayvanlar zaten binlerce yıldır bulundukları coğrafyada yetişen otları yiyerek besleniyor.
Besi çiftliklerinde yetişen hayvanlar ise mısır, soya, pancar, ayçiçeği küspesi içeren yemler yiyor. Bunlar, “GDO” kelimesini internette aradığınızda karşınıza ilk çıkan ve ülkemizde GDO’lu türlerinin ithalatına izin verilen maddeler. İçerdikleri şeker oranı ise hayvanların hızla kilo almasını sağlıyor. Bir de “hayvansal protein” diye belirtilen bazı bileşenler var ki formülleri yem üreticilerinde saklı.Organik sertifikalı, modern besi çiftliklerinde yetişen hayvanlar ise “organik sertifikalı” yem yiyerek yetiştiriliyorlar. GDO konusu bertaraf edilse bile yemlerin içinde yine şeker deposu bu besin maddeleri mevcut.
İnsanlar gibi hayvanlar da yeşilden uzaklaştıkça “dünya nüfusunu besleyebilmek için” varolan yapay yem sektörü gelişiyor, rasyolar gittikçe verimliliği yukarılara çekiyor, öte yandan dünyada hala açlıktan ölen çocuklar var ve beslenebilen nüfusun içinde şeker hastası çocukların sayısı artıyor. Ne yazık ki kırmızı et kadar temel ve önemli bir besin kaynağı da artık hastalıklara sebep oluyor.
Aslında bu yazıya başlarken otla beslenen hayvanların etinin yemle beslenen hayvanlara göre nasıl E vitaminini daha fazla içerdiğinden, kolesterolünün daha düşük olduğundan, Omega 3, B12 vitaminleri açısından zenginliğinden bahsetmeyi düşünüyorduk. Ancak farkettik ki besin değerlerini karşılaştırma noktasına gelene kadar arada çok daha temel farklılıklar var, bunları dikkatinize getirmek istedik. Okumak isterseniz gezen hayvanlarla ilgili yazımızı http://www.nebyandogal.com/blog/ adresinde bulabilirsiniz.
Umuyoruz ki endüstriyel hayvancılık sektörü de yakın zamanda insan sağlığına zarar vermeyecek yöntemleri benimser ve otla beslenen hayvanları tercih etme sebebimiz sadece besin değerlerinin üstünlüğü olur.
